2. Dywizja Strzelców Pieszych, biorąca udział w walkach we Francji od 1939 r., po wyczerpaniu amunicji otrzymała rozkaz ewakuacji do Szwajcarii. W nocy z 19 na 20 czerwca 1940 r. około 13 tysięcy polskich żołnierzy przekroczyło granicę szwajcarską. Zostali internowani przez lokalne władze i do końca wojny przebywali w specjalnie utworzonych dla nich obozach w różnych regionach kraju i pracowali na rzecz lokalnej gospodarki.

Znajdująca się w Sainte-Blaise marmurowa, prostokątna płyta z mosiężnym orłem dywizyjnym projektu Bohdana Garlińskiego i wygrawerowaną, zapisaną pozłacanymi literami inskrypcją  „SOLDATS POLONAIS / 2. D.S.P. / A LA COMMUNE / DE ST. BLAISE / 1942-1944 / ŻOŁNIERZE POLSCY / 2. D.S.P./ GMINIE ST.BLAISE” upamiętnia pobyt w okolicy grupy około 300 żołnierzy polskich, którzy mieszkali nieopodal fabryki Martini oraz ulicy Musinière i pracowali na rzecz lokalnej społeczności. Płyta została ufundowana przez internowanych i pierwotnie została ulokowana na pierwszym piętrze korytarza budynku siedziby władz gminy, po remoncie nie powróciła jednak na pierwotnie zajmowane miejsce. Spoczywa w magazynie, w oczekiwu na decyzję o jej dalszej przyszłości. 

Podobne płyty odnajdziemy w położonych nieopodal miejscowościach Marin i Lingières.