Towarzystwa Kredytowe Miejskie były instytucjami finansowymi udzielającymi kredytu hipotecznego pod zastaw nieruchomości miejskich; środki na działalność pozyskiwano poprzez emisję listów zastawnych. Przed 1918 r. Towarzystwa działały tylko w zaborze rosyjskim – najstarszym było Towarzystwo Kredytowe miasta Warszawy założone w 1870 r. Towarzystwo Kredytowe Miejskie miasta Wilna powstało w 1907 r., mieściło się  wówczas przy ul. Wileńskiej 7. W dwudziestoleciu międzywojennym Towarzystwo wznowiło swoją działalność pod nowym adresem: ul. Portowa 7. Po reaktywacji Towarzystwa prezesem zarządu został Bronisław Iżycki-Herman, wieloletni radny Wilna, działacz społeczny pochodzący z zasłużonej litewskiej rodziny kalwińskiej, prezes Konsystorza Ewangelicko-Reformowanego. W 1927 r. Bronisław Iżycki-Herman odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitną  działalność  narodową i społeczną.  

Ponadto w skład Rady Nadzorczej Towarzystwa wchodzili: Michał Łukaszewicz, Jeremiasz Cholem, Bronisław Krzyżanowski i Józef Surowicz. W roku 1931 instytucja przeniosła się  do nowo wybudowanej siedziby własnej przy ul. Jagiellońskiej 14. 

Historia budowy i architektura gmachu 

Projekt nowej siedziby Towarzystwa Kredytowego miasta Wilna został zatwierdzony przez architekta miejskiego i uzyskał zezwolenie na budowę w marcu 1930 r. Autorem projektu był architekt Mojżesz Cholem. Dwukondygnacyjny gmach usytuowany w ciągłej zabudowie pierzei ul. Jagiellońskiej, odznaczał się okazałą fasadą na wysokim boniowanym cokole, z historyzującym wystrojem. Wnętrze mieściło reprezentacyjną, trójbiegową klatkę schodową i przestronną salę operacyjną na każdej kondygnacji. 

Obecną formę  gmach Towarzystwa Kredytowego miasta Wilna uzyskał w 1938 r. – architekt Izaak Smorgoński opracował wówczas projekt nadbudowy o dodatkową kondygnację. Z pierwotnego wystroju pozostał ślepy portyk z doryckimi pilastrami biegnącymi przez dwie kondygnacje, zwieńczony belkowaniem i wydatnym, kostkowym gzymsem. Zachowanie neoklasycznego portyku w zmodernizowanej elewacji, było spowodowane zapewne koniecznością zachowania wymogu reprezentacyjności, lecz stanowiło również świadectwo trwałości form historyzujących w międzywojennej architekturze Wilna.  

Adres historyczny: Jagiellońska 14 

Adres współczesny: Jogailos g.14