W tekście opisany jest Ostaszyn położony w powiecie nowogródzkim. W dalszej części noty opisany jest wygląd zewnętrzny dworu oraz pochodzenie: była to własność rodziny Ottenhausów, natomiast w wieku XIX dworek należał do rodzin Hromyków, Bułhaków, a następnie Grabowskich (Źródło: „Ziemia. Tygodnik Krajoznawczy Ilustrowany”, Warszawa 1912, nr 3, s. 4-5, za: Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

Dwór w Ostaszynie (pow. nowogródzki). 

Ostaszyn, położony w powiecie nowogródzkim nad rzeką Serweczą, dopływem Niemna, odległy o 5 wiorst od miasteczka Cyryny i o 10 w. od Tuchawic, umiejscowieniem i charakterem okolicy zbliża się do serca ziemi nowogródzkiej, tej wyjątkowo pięknej, malowniczej kolebki Mickiewiczowskiej. 

Dwór murowany, o typowym, a tak rzadkim obecnie dachu podwójnym, o dwu kondygnacjach, pamiętać musi wiek XVIII, kiedy drogą działu majątek wyszedł z rąk rodziny Ottenhausów, pozostając zresztą w tej rodzinie w znacznej swej części, noszącej również nazwę Ostaszyna i położonej w odległości kilkuset zaledwie kroków od pierwszego. W ciągu wieku XIX majątek ten należał kolejno do Hroników i Bułhaków, a ostatnio powrócił do rodziny Grabowskich, po Ottenhausach właścicieli drugiego Ostaszyna. 

W ten sposób dwa te folwarki, rozdzielone w swoim czasie, połączyły się obecnie znowu w jedną całość. Szczegół ciekawy, a bliżej niewyjaśniony, iż oba one mają dwory murowane, zarówno jak zabudowania gospodarcze, ale tylko Ostaszyn, którego podobiznę podajemy, nosi przydomek „murowanego”. Posiada bogate i bardzo stare zadrzewienie - imponujące są zwłaszcza wielowiekowe topole rzadkiej grubości i wysokości. Jednakże burze ostatnich lat porobiły znaczne szczerby w tych zwartych alejach. 

Dwór w drugim Ostaszynie znajdował się do niedawna w stanie ruiny, pomimo iż posiada bardzo ciekawą architekturę - narożne ukośne szkarpy, niezmiernie fundamentalne, przypominające sposób zabudowania forteczny lub wieżowy. Dwór ten musiał być znacznie starszy od pierwszego i mógłby stanowić cenną pamiątkę przeszłości, gdyby był w swoim czasie należycie utrzymany.