Na placu Alberta przed ratuszem miejskim w Beaulieu-sur-Dordogne stoi fontanna Fauny opryskującej wodą satyra autorstwa francuskiego rzeźbiarza o polskich korzeniach Henri'ego Proszynskiego (1887-1968). Humorystyczna scena przedstawiająca postaci mitologiczne podszyta jest erotyzmem.

Na grupę rzeźbiarską, odkutą w kamieniu, składają się dwie alegoryczne figury utrzymane w stylu art déco: postać młodej, uśmiechniętej, klęczącej Fauny (boginki płodności i urodzaju, siostry i żony boga Fauna), usiłujacej za sprawą strumienia wody odgonić od siebie, stojącego obok satyra (demon leśny, bóstwo płodności, kojarzony z męskim popędem seksualnym, znany z uwodzenia i gwałcenia nimf). Figury dzieli niecka, zapewniająca Faunie bezpieczną pozycję wobec niechcianego adoratora. 

Realizacja, wykazująca podobieństwo kompozycyjne z drugą fontanną inspirowaną mitologią grecko-rzymską autorstwa Proszynskiego prezentowaną podczas Międzynarodowa Wystawa Sztuki Dekoracyjnej i Wzornictwa 1925 r., powstała najprawdopodobniej w pierwszych dekadach XX w. W tym okresie region stał się świadkiem nieznanego dotychczas rozwoju infrastruktury związanej z hydrauliką. Fontanny, których formy nawiązywały do bieżących trendów w sztuce, pełniły funkcję czysto dekoracyjną. Nie służyły już, jak swe poprzedniczki, dostarczaniu bieżącej wody miejscowej ludności. Były używane przede wszystkim jako punkty orientacyjne w przestrzeni, miejsca spotkań, zaprojektowane tak, by przyciągać uwagę przechodniów.