Studiowała tkactwo, ceramikę i malarstwo w Wiedniu i Düsseldorfie, u profesora Richarda Langera. W Warszawie brała lekcje mistrzowskie u profesor Zofii Gołąb. W czasie wojny, wywieziona do łagru w Rosji Sowieckiej, uwolniona po ogłoszeniu amnestii, znalazła się w Teheranie. Do Kanady przybyła w 1944 r. Podjęła pracę w Canadian Red Cross, z czasem powróciła do twórczości, skupiając się na ceramice i rzemiośle artystycznym. „The Gazette” zamieściła relację z wizyty w studio artystki, gdzie pracowała nad biżuterią i przedmiotami kutymi w srebrze i miedzi. Thau prezentowała swoje wyroby kute w metalu na Canadian National Exhibition w Toronto w 1948, 1950 i 1956 r. Na CNE w 1948 r. jej ozdobny talerz metalowy zdobył drugą nagrodę, w 1950 r. została nagrodzona jej ceramika. W 1961 r. na CNE prace Thau zdobyły drugą nagrodę. Artystka należała do Polskiego Klubu Rzemiosła Artystycznego w Montrealu (Polski Klub Zdobniczy) oraz do Canadian Guild of Potters. Wzięła udział w prezentacji wyrobów Guild of Potters w Royal Ontario Museum oraz w Montreal Museum of Fine Arts, w 1961 r. W tym samym roku Hermina Thau miała swoją indywidualną wystawę w Potter’s Club w Montrealu oraz uczestniczyła w wystawie zbiorowej w Waszyngtonie.

Praca w katalogu
W publikacji Andrzeja Wołodkowicza „Polish Contribution to Arts and Sciences in Canada” znajdują się zdjęcia dwóch talerzy kutych w metalu, ozdobionych wzorem - jeden ma wzór z liści klonu, drugi wzór w grona winogron. Talerz ze wzorem winogron zdobył drugą nagrodę na Canadian National Exhibition w 1948 r.