Historia parafii w Machlińcu i jej kościoła
Historia wsi Machliniec sięga początku trzeciej dekady XIX w., kiedy to została ona założona dla sprowadzanych z terenów Czech osadników. Powstanie parafii wiązało się z naciskami niemieckich osadników.

Początkowo we wsi powstała jedynie niewielka, drewniana kaplica, której projekt zatwierdzono w 1838 r. Wykonać ją miał niejaki W. Klafs, a poświęcona została w 1842 r. 16 lat później rozpoczęto starania o zbudowanie murowanego kościoła parafialnego. Kamień węgielny pod budowę świątyni położono w 1860 r., a kościół konsekrowany został w 1868.

Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 r., mieszkający w Machlińcu niemieccy osadnicy opuścili wieś. Od roku 1942, przez blisko 20 lat, budynek użytkowany był jako cerkiew. Zamknięta w 1960 r. cerkiew niszczała, aż do jej gruntownego remontu w 1995 r., który znacząco zmienił jej architekturę, zbliżając jej charakter do cerkiewnego.

Architektura
Kościół pw. Świętej Trójcy w Machlińcu jest budowlą murowaną i otynkowaną. Składa się z nawy o trzech przęsłach oraz nieco niższego, jednoprzęsłowego prezbiterium, do którego dostawione zostały dwa aneksy na planie prostokątów, mieszczące zakrystię i skarbiec. Wnętrze świątyni pozbawione jest artykulacji. Odnajdujemy także drewniany chór muzyczny wsparty na dwóch słupach.

Pierwotnie wszystkie pomieszczenia kryte były stropami, podczas gruntownego remontu w 1995 r. nawa główna otrzymała jednak pseudosklepienie o przekroju wielobocznym. Dachy nawy i prezbiterium są dwuspadowe, zaś nad aneksami - wielospadowe.

Świątynia posiada trójpolową fasadę, którą zwieńczono trójkątnym przyczółkiem. Na jej osi znajduje się wejście do kościoła oraz półkoliste okno.

Wyposażenie
Wyposażenie kościoła w Machlińcu uległo rozproszeniu i zniszczeniu po opuszczeniu kościoła w II połowie XX w. Inwentarz z 1938 r. wskazuje, że jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego kościół w Machlińcu posiadał trzy ołtarze, z których główny posiadał dwa olejne obrazy na płótnie (przedstawiające św. Jana Nepomucena i Świętą Trójcę), zaś znajdujące się po dwóch stronach łuku tęczowego ołtarze boczne po jednym obrazie, także wykonanym olejem na płótnie (obrazy przedstawiały Matkę Boską oraz Najświętsze Serce Jezusa).

W świątyni znajdowały się także inne elementy wyposażenia, takie jak ambona z przedstawieniami ewangelistów, organy, złocone naczynia i szaty liturgiczne. Zachowały się także wspomnienia o znajdujących się w kościele obrazach i rzeźbach, przedstawiających postacie Matki Boskiej, Chrystusa oraz świętych i aniołów.

W latach 90. XIX w. w kościele wykonano dekorację malarską stropu, która jednak nie zachowała się do dnia dzisiejszego. W prezbiterium anonimowy artysta namalował Wniebowzięcie Matki Boskiej, zaś nawę ozdobił krzyżem na tle rozgwieżdżonego nieba.