W połowie sierpnia 1915 r. w Sokalu walczył 32. Pułk Strzelców Legionów Polskich, który szturmował miasto zajęte przez Rosjan. Miasto zostało zdobyte, podczas walk około tysiąca żołnierzy polskich zostało zabitych i rannych. Nieustalona liczba poległych została pochowana w Sokalu.
Kolejne walki o Sokal toczyły się w sierpniu i wrześniu 1920 r., w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W sierpniu 1920 r., w okresie ofensywy Frontu Południowo-Zachodniego, walczyły tu 3. Pułk Ułanów mjr. Cypriana Bystrama i 6. Pułk Ułanów mjr. Zygmunta Piaseckiego z sowiecką 24. Dywizją Strzelców komdywa Kozyriewa. Bitwę tę została przegrali żołnierze polscy. We wrześniu 1920 r., podczas wielkiej bitwy wołyńsko-podolskiej 10. Dywizja Piechoty gen. Lucjana Żeligowskiego odbiła Sokal z rąk sowieckich. Żołnierzy polskich poległych w obu tych bitwach pochowano na cmentarzu w Sokalu.

W 1923 r. na zbiorowej mogile żołnierzy poległych w walkach o Sokal ustawiono pomnik. Wyryta na nim inskrypcja głosiła: „Bohaterzy męczennicy za sprawę narodową, których nazwiska pamięci i czci potomnych przekazują wdzięczni rodacy [dalej była umieszczona lista 25 nazwisk] / 1918-1920 / Sokal 1923”. Pomnik przetrwał II wojnę światową, jednak w latach 60. XX w. został zdewastowany - wyrwano mosiężną tablicę z nazwiskami bohaterów, próbowano też zniszczyć sam monument.
W latach 2001-2003 byli mieszkańcy Sokala Tadeusz i Stanisław Sobieccy doprowadzili do odbudowy pomnika za zgodą miejscowych władz. W dniu 25 czerwca 2003 r. odbyła się uroczystość poświęcenia odbudowanego pomnika. Obecny napis, umieszczony na nowej płycie inskrypcyjnej, głosi: „Żołnierzom polskim / poległym na sokalskiej ziemi / w pierwszej wojnie światowej”. Napis ten nie zawiera odniesienia do walk 1920 r., zapewne z obawy przed ponownymi aktami dewastacji.