Krótka notka prasowa opatrzona fotografią, streszczająca inicjatywę T. Daszkiewicza, który założył komitet obywatelski zajmujący się budową pomnika na żurawniańskim cmentarzu. Pomnik upamiętnia poległych w latach 1863 i 1919 (Źródło: „Wschód”, Lwów 1937, nr 69, s. 18, za: Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu.

Sytuacja na rynku drzewnym w r. 1937

Syndykatowi Interesentów Drzewnych we Lwowie zawdzięczamy następujące informacje o sytuacji na rynku drzewnym: Według dotychczasowych danych statystycznych można już stwierdzić, że światowy obrót drewnem utrzymał się pod względem ilościowym na poziomie roku 1936. Dla polskiego eksportu drzewnego okazał się jednak rok 1937 koniunkturalnie niekorzystny, a to z następujących powodów: Wzmożony popyt, jaki nastąpił z końcem 1936 r. ze strony zagranicy na polskie drewno, upewnił polskich eksporterów w mniemaniu, że wraz ze zwyżkującą tendencją cen nastanie okres pomyślnej koniunktury, która przetrwa czas dłuższy. To zachęciło producentów tartacznych do płacenia wysokich cen za surowiec. Istotnie, zwyżkowały ceny bez przerwy do końca marca, przy czym najwyższy poziom, np. normalnych sortymentów angielskich, wykazał wzrost w stosunku do cen z czerwca-lipca 1936 r. o około 60%. Gdy jednak z początkiem wiosny stały się porty państw bałtyckich, skandynawskich i Rosji Sowieckiej znowu dostępne dla żeglugi, napływały z tych krajów do Anglii ogromne masy drewna, które wraz z zapasami nagromadzonymi w portach Gdyni i Gdańska spowodowały zastój w popycie i oczywiście wpłynęły na obniżenie się cen rynkowych. Nagłe załamanie się koniunktury w kwietniu b.r. nie pozwoliło jednak polskim eksporterom na obniżenie cen w tym stosunku, jaki nastąpił na rynkach zbytu, a to właśnie z uwagi na wysokie koszty surowca oraz koszty przewozu do portów, które w międzyczasie doznały dwukrotnej podwyżki, łącznie około 65% w stosunku do kosztów przewozowych z okresu przed 15 września 1936 r. Ułatwiło to oczywiście konkurencję innym państwom, jak np. Rumunii i Jugosławii oraz krajom bałtyckim, których eksport do Anglii poważnie wzrósł, podczas gdy eksport z Polski w okresie ostatnich dziesięciu miesięcy spadł w stosunku do tego samego okresu z roku ubiegłego o około 8 procent. Na razie trwają nadal na rynku drzewnym poważne przesilenie z powodu prawie zupełnego braku popytu ze strony zagranicy. Jeżeli się to nie wyraża jeszcze jaskrawo w procentowo większym zmniejszeniu się eksportu, przypisać należy tę okoliczność, że bieżące wysyłki drewna za granicę dokonywane są przeważnie jeszcze na podstawie dawnych umów sprzedaży po lepszych cenach. Jak się ukształtuje sytuacja w roku 1938, okaże się w pierwszych miesiącach 1938 r.