Kościół katolicki w małej osadzie Oberhof (czasami podawany mylnie jako kościół we Woelflinswil, której to parafii podlega) jest skromną budowlą o salowym wnętrzu, powstałą w 1818 r. z funduszy samych parafian. Masywna forma budowli przypomina raczej późnośredniowieczne kaplice wiejskie. Wieżyczka dzwonnica na dachu powstała dopiero w czasie prac restauratorskich w 1975 r. Głównym nośnikiem programu ikonograficznego kościoła są wstawione w tym samym czasie witraże: w czterech oknach części nawowej i w dwóch oknach apsydy, flankujące barokowy ołtarz główny. Poziome obrazy witrażowe (umieszczone jako środkowe pola pionowych otworów okien nawowych, wypełnionych poza tym neutralnymi jednobarwnymi taflami szkła) przedstawiają Narodzenie Jezusa, Pokłon Trzech Króli, Ucieczkę do Egiptu, Niesienie Krzyża, Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie. Pionowo skomponowane okna przyołtarzowe z kolei obrazują samotne postaci stojące Marii (lewy) i Chrystusa (prawy) z nimbami krzyżowymi. W kilku polach witrażowych znajdują się sygnatury „Janczak Jan 74”.

Realizacja ta była jedną z pierwszych w Szwajcarii, jakie Janczak stworzył, zanim jeszcze osiadł tam w 1981 r. na stałe. Związany był już wówczas z kantonem Argowii, w którego stolicy Aarau wykonał również witraże. Odtąd dziedzina ta stała się jedną z najważniejszym form wypowiedzi artystycznej profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, znanego dotąd głównie jako filmowiec i malarz sztalugowy. Prace z Oberhof w najsilniejszym stopniu z całym dorobku Janczaka nawiązują do stylistyki późnośredniowiecznych witraży. Artysta wykorzystuje obficie czerń, z której malarsko cieniowane plamy (lub niekiedy graficznie rozrysowane elementy) wyłaniają kształty groteskowo traktowanych postaci, drzew, domów. Mocne błękity, fiolety i cynobry, o wielkim bogactwie niuansów, współtworzą obrazy o ekspresji rzadko osiągającej podobne napięcie w twórczości tego malarza, wyjątkowej też w sztuce witrażowej tego czasu.