10 stycznia 1850 roku w niewielkiej miejscowości Limouziniere na południe od Nantes w rodzinie polskiego emigranta Florentyna Ignacego Zarzeckiego urodził się syn Józef Paweł Wiktor. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził on we Francji, następnie udał się na studia artystyczne do Warszawy, gdzie uczył się pod kierunkiem Wojciecha Gersona. Naukę kontynuował w słynnej Akademii Monachijskiej. Od 1873 do 1883 roku przebywał w Bawarii, poznając bliżej sztukę niemiecką. Okres ten charakteryzował się przyswajaniem miejscowych technik artystycznych oraz pracami o tematyce sakralnej. W 1883 roku rozpoczął podróżowanie na południe Europy. Dotarł do Austrii i Rumunii.

W tym samym roku przeniósł się do Stambułu, gdzie podjął pracę w nowoutworzonej (1882 r.) Akademii Sztuk Pięknych. Wraz z grupą cudzoziemskich artystów, takich jak chociażby: Leonardo de Mango, Salvatore Valeri czy Aleksander Vallauri, Zarzecki jest zaliczany do najważniejszych nauczycieli malarstwa w ówczesnej stolicy Imperium Ottomańskiego. Prawdopodobnie wtedy dodał do swojego nazwiska nazwę herbu rodowego swojego ojca. W Turcji kariery zrobiło jeszcze trzech członków jego rodziny. Wybranką jego życia została Niemka z Monachium - Anna Kitzinger, z którą miał córkę Teresę (wyszła za mąż za Konstatinosa Dimitriadisa), która po pierwszej wojnie światowej przeprowadziła się do Grecji. Para miała także syna Tadeusza, który studiował w Szwajcarii inżynierię chemiczną i później zamieszkał we Francji.

Część źródeł podaje, że w Stambule przebywał do 1915 roku. Pomiędzy 1901 a 1903 rokiem brał udział w pierwszym, drugim i trzecim Salonie Stambulskim prezentując obrazy o tematyce orientalistycznej. Sprawdzone informacje na temat tego artysty kończą się na okresie stambulskim. Nie jest wiadomo kiedy dokładnie opuścił Imperium Ottomańskie. Obecnie brak jest dokładnych informacji kiedy i gdzie zmarł. W niektórych materiałach można znaleźć wiadomości, że zmarł 1925 roku, inne wskazują na rok 1926 r. Z pewnością badaczy czeka jeszcze sporo detektywistycznej pracy w celu ustalenia biografii tego zasłużonego malarza, który przyczynił się do rozwoju tej gałęzi sztuki w Turcji. Tworzył on obrazy związane z codziennym życiem w Stambule. Często podejmował się prac portretowych. Przedstawiał głównie postaci zajmujące wyższe szczeble miejscowej drabiny społecznej. Jego dzieła z okresu tureckiego cechuje orientalizm typowy dla artystów zachodnich, którzy w różnych okolicznościach trafiali na Bliski Wschód.

Dorobek artystyczny Warnia Zarzeckiego obejmuje wiele prac, które obecnie w przeważającej części znajdują się w kolekcjach prywatnych. Jedynie sporadycznie są prezentowane na wystawach lub należą do publicznych zbiorów muzealnych. Dla przykładu portret sułtana Selima III autorstwa Zarzeckiego jest przechowywany w Muzeum Pera w Stambule. Na wystawie, przedstawiającej panoramy miasta, w tym muzeum eksponowano jego obraz pod tytułem „Wiejska kawiarnia na wzgórzach Dolmabahçe”. Malowidło wykonane w technice olejnej na płótnie pochodzi z początku dwudziestego wieku. Przedstawia parę młodych ludzi, którzy spędzają czas w jednej z wielu stambulskich kawiarń, z której roztacza się wspaniały widok na miasto. Mężczyzna w fezie, siedzący przy stole, bynajmniej nie pije kawy czy herbaty. Na stole znajdują się kufle piwa. Jego długowłosa towarzyszka, ubrana w jasną suknię stoi oparta o drzewo i chociaż stoi przodem do Bosforu to jednak obraca twarz w kierunku mężczyzny. Po cieśninie przepływają liczne statki. Z łatwością można rozpoznać, że portretowana scena rozgrywała się najprawdopodobniej w pobliżu miejscu, gdzie obecnie znajduje się Swisshotel, na co wskazują widoczne minarety meczetu Dolmabahçe oraz fragment wieży zegarowej. Obraz znajduje się w kolekcji malarstwa orientalistycznego Fundacji Suny i İnana Kıraçów, numer inwentarzowy 269.