Rzym, jako jeden z najważniejszych ośrodków kulturowych Europy, od wieków przyciągał Polaków - artystów, studentów, intelektualistów, duchownych i podróżników. Ślady ich obecności utrwaliły się w licznych miejscach pamięci rozsianych po całym mieście - od dostojnych bazylik, przez skromne krypty, aż po monumentalne rzymskie cmentarze. Wśród tych śladów szczególną rolę odgrywają epitafia i nagrobki, które nie tylko dokumentują losy Polaków związanych z Wiecznym Miastem, ale też stanowią świadectwo ich duchowości, aspiracji artystycznych oraz relacji z międzynarodowym środowiskiem. Wiele z tych dzieł wyszło spod dłuta najwybitniejszych polskich rzeźbiarzy XIX i XX w., takich jak Pius Weloński, Antoni Madeyski czy Tomasz Oskar Sosnowski. Każde z epitafiów prezentowanych w niniejszym zestawieniu - od pomnika Marii Klementyny Sobieskiej po skromne tablice w krypcie kościoła Zmartwychwstańców - wpisuje się w szerszą opowieść o polskiej obecności w Rzymie i o trwałych śladach, jakie pozostawiła ona w krajobrazie artystycznym tego miasta.

Katalog

Nagrobek kardynała Stanisława Hozjusza w bazylice Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu
Stanisław Hozjusz był wybitnym teologiem, humanistą i kardynałem, który odegrał kluczową rolę w kontrreformacji. Jego nagrobek znajduje się w bazylice Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu w Rzymie. Ma formę dwuczłonowej kompozycji z popiersiem w owalnej niszy i marmurową tablicą inskrypcyjną. U jego podstawy wyrzeźbiono symboliczne księgi, podkreślające erudycję zmarłego. Malowidła uzupełniające nagrobek przedstawiają alegorie Przezorności i Wiedzy. Więcej informacji można znaleźć w tekście Agaty Dworzak.

Czas powstania: ok. 1580
Twórca: Tomasz Treter (projekt)
Lokalizacja: bazylika Najświętszej Marii Panny na Zatybrzu (Santa Maria in Trastevere)

Nagrobek Michała Korniakta
Michał Korniakt, syn Konstantego i Anny z Dzieduszyckich, zmarł w Rzymie w 1594 r. w wieku 19 lat podczas edukacyjnej podróży po Europie. Jego epitafium znajduje się w bazylice Santa Maria in Aracoeli, między kaplicami św. Hieronima i Krucyfiksu. Ma ono formę marmurowo-alabastrowej kompozycji z realistycznym popiersiem młodzieńca autorstwa Nicolasa Cordiera, wybitnego francuskiego rzeźbiarza działającego w Rzymie. Pod popiersiem umieszczono łacińską inskrypcję upamiętniającą zmarłego i jego przedwczesną śmierć. Więcej informacji można znaleźć w tekście Agaty Dworzak.

Czas powstania: ok. 1595
Twórca: Nicolas Cordier
Lokalizacja: bazylika Santa Maria in Aracoeli

Epitafium Wojciecha Spławskiego
Wojciech Spławski zmarł w 1596 r. w wieku 21 lat podczas odbywanego po Europie Grand Tour. Jego epitafium znajduje się w bazylice św. Augustyna na Polu Marsowym w Rzymie. Wykonaną z marmuru pracę zrealizował nieznany artysta po 1596 r., a następnie w roku 1866 została ona przekształcona. Ma wymiary ok. 125 x 65 cm.

Czas powstania: ok. 1596 
Lokalizacja: bazylika św. Augustyna

Płyta nagrobna Jerzego Radziwiłła
W kościele Il Gesù w Rzymie znajduje się płyta nagrobna kardynała Jerzego Radziwiłła. Wykonana z marmuru przez nieznanego artystę, ma wymiary 316 x 256 cm. Powstała ok. 1600 r.

Czas powstania: ok. 1600
Lokalizacja: kościół Il Gesù

Epitafium Adama Słuszki
Syn wojewody trockiego, Eustachy Adam Słuszko, zmarł w 1639 r. w wieku 24 lat podczas pobytu w Rzymie. Upamiętnia go epitafium z realistycznym popiersiem i kartuszem herbowym znajdujące się w kościele św. Stanisława.

Czas powstania: ok. 1640
Lokalizacja: kosciół św. Stanisława

Nagrobek Giovanniego Battisty Gisleniego - architekta polskich Wazów
W rzymskiej bazylice Santa Maria del Popolo, niedaleko słynnych obrazów Caravaggia, znajduje się nietypowy nagrobek Giovanniego Battisty Gisleniego - włoskiego artysty, który przez blisko trzy dekady pracował w Rzeczypospolitej dla Zygmunta III, Władysława IV i Jana Kazimierza. Zaprojektowany przez samego zmarłego i wykonany w latach 1670-1671, pomnik przedstawia realistycznego kościotrupa zamkniętego w niszy, portret malowany olejem na łupku oraz bogaty program symboliczny i epigraficzny. Inskrypcja ukazuje Gisleniego jako obywatela świata i artystę, który z równą pasją uprawiał architekturę, malarstwo i rzeźbę. Choć nagrobek wywoływał kontrowersje, trafił do większości przewodników po Wiecznym Mieście jako jedno z najoryginalniejszych dzieł rzymskiego baroku. Więcej informacji w tekscie Hanny Osieckiej-Samsonowicz.

Czas powstania: 1670-1671
Twórca: Giovanni Battista Gisleni (projekt)
Lokalizacja: bazylika Santa Maria del Popolo

Nagrobek Bartłomieja Powsińskiego
Dyplomata papieski Bartłomiej Powsiński przybył do Rzymu w orszaku nuncjusza Hipolita Aldobrandiniego (późniejszego papieża Klemensa VIII). Zmarł w 1622 r. Pochowany w bazylice Matki Bożej Anielskiej i Męczenników w dawnych termach Dioklecjana, w ufundowanej przez niego kaplicy św. Brunona.

Czas powstania: ok. 1622

Lokalizacja: bazylika Matki Bożej Anielskiej i Męczenników (Santa Maria degli Angeli e dei Martiri)
 

Nagrobek Stanisława Reszki
Stanisław Reszka, znany również pod łacińskim pseudonimem Rescius (anagramem Sanis recta salus), urodził się 14 września 1544 roku w Buku w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym mieście, następnie kontynuował studia w Collegium Lubranscianum w Poznaniu, we Frankfurcie nad Odrą, Wittenberdze i Lipsku, aż wreszcie uzyskał doktorat obojga praw na Uniwersytecie w Perugii. Już jako piętnastolatek został sekretarzem biskupa Stanisława Hozjusza, co zapoczątkowało jego karierę zarówno w strukturach kościelnych, jak i na dworze królewskim. W 1571 roku objął kanonię warmińską, dwa lata później został sekretarzem królewskim, a w 1583 roku dziekanem kapituły warszawskiej. W 1585 roku przyjął opactwo jędrzejowskie in commendam i uzyskał urząd protonotariusza apostolskiego.

Jako wykształcony humanista i zapalony erudyta tworzył głównie w języku łacińskim – opracowywał dzieła polemiczne, redagował zbiór pism swojego protektora, a także prowadził osobiste zapiski („Diarium” z lat 1583–1589). W 1588 roku został akredytowany przy Stolicy Apostolskiej jako przedstawiciel Rzeczypospolitej, a od 1592 roku rezydował w Neapolu w roli posła specjalnego, między innymi w sprawie dziedzictwa królowej Bony. W Buku ufundował i sfinansował szpital św. Ducha, jedyny murowany obiekt leczniczy w mieście, obejmujący dwanaście izb i obszerną kuchnię. Zmarł 3 kwietnia 1600 roku w Neapolu, gdzie papież Klemens VIII kazał wznosić mu marmurowy pomnik; w rodzinnym Buku jego imię przetrwało w nazwie placu przylegającego do nieistniejącego już szpitala.

Czas powstania: ok. 1600
Lokalizacja: kościół św. Stanisława

Nagrobek Andrzeja Aleksego
Andrzej Aleksy - członek Zakonu Ducha Świętego, przełożony Szpitala św. Ducha (Santo Spirito in Sassia), zmarł w roku 1656 jako ofiara epidemii dżumy.

Czas powstania: ok. 1656
Lokalizacja: Bazylika św. Pawła za Murami

Nagrobek Bernarda Bogdanowicza
Bernard Bogdanowicz - cysters, prokurator polskiej prowincji zakonu cystersów w Rzymie. Zmarł w 1722 r.

Czas powstania: ok. 1722
Lokalizacja: bazylika Świętego Krzyża z Jerozolimy (Santa Croce in Gerusalemme)

Nagrobek Jana Kazimierza Denhoffa
Jan Kazimierz Denhoff, kardynał i długoletni rezydent Jana III Sobieskiego w Rzymie, zasłynął m.in. przekazaniem papieżowi chorągwi zdobytej pod Wiedniem. Jego nagrobek znajduje się dziś w zakrystii kościoła San Carlo alle Quattro Fontane, dawniej wmurowany był w posadzkę nawy głównej. Płyta z wielobarwnego marmuru została ufundowana przez wdzięcznych trynitarzy, których Denhoff sprowadził do Rzeczypospolitej. Na tle sarkofagu i personifikacji umieszczono ozdobny kartusz z inskrypcją, herbem i kardynalskim kapeluszem. Więcej informacji można znaleźć w tekście w „Tygodniku Ilustrowanym”.

Czas powstania: ok. 1700
Lokalizacja: kościół San Carlo alle Quattro Fontane (zakrystia)

Epitafium Franciszka Bogorii Zakrzewskiego
Dworzanin Marii Kazimiery i Jana III Sobieskiego zmarł w Rzymie w 1700 r., a jego epitafium znajduje się w kościele św. Staniława. Zostało ono ufundowane przez jego przyjaciela i towarzysza z dworu, Franciszka Wierusza-Kowalskiego. Barokowa tablica z inskrypcją została wykonana z marmuru żółtobeżowego, oprawiona w ramę z marmuru ciemnoszarego. Epitafium ozdobione jest herbem Bogoria z pawiem i czaszką ze skrzyżowanymi piszczelami - symbolami rodu i śmierci, i umieszczone przed pierwszym prawym ołtarzem bocznym w nawie. Napis na nagrobku głosi: „D·O·M / FRANCISCO ZAKRZEWSKI BOGORIANO / PALATINATVS CRACOVIENSIS PATRITIO / SERENISSIMORVM IOANNIS III AC MARIAE CASIMIRAE / POLONIARVM REGIS ET REGINAE M·D·L·P·P· C·C·C· / EPHEBO ANNORVM XX VIX EXACTO CVRRICVLO / ROMAE MDCC·XII·MAY· IMMATVRA MORTE EXTINCTO / CVI IN PAROCHIALI D· MARCI FVNERALIBVS FACTIS / HAC IN ECCLESIA NATIONALI TVMVLATO / MOERENS PARENSVE FRANCISCVS WIERVSZ KOWALSKI //”.

Czas powstania: ok. 1700
Lokalizacja: kościół św. Stanisława

Nagrobek św. Stanisława Kostki w dawnym kolegium jezuitów
W dawnym kolegium jezuitów znajdującym się przy kościele św. Andrzeja na Kwirynale znajduje się nagrobek św. Stanisława Kostki. Marmurową rzeźbę wykonał francuski rzeźbiarz Pierre Le Gros Młodszy w latach 1702-1703. Praca to pełnopostaciowe przedstawienie świętego spoczywającego na łożu śmierci. Obiekt ma wymiary ok. 200 x 100 cm i wysokość ok. 110 cm.

Czas powstania: 1702-1703
Twórca: Pierre Le Gros Młodszy
Lokalizacja: kościół św. Andrzeja na Kwirynale 

Nagrobek Aleksandra Sobieskiego w kościele Santa Maria della Concezione dei Cappuccini
Aleksander Sobieski, syn Jana III, spędził ostatnie lata życia w Rzymie, gdzie wstąpił do zakonu kapucynów i zmarł w 1714 r. Jego nagrobek znajduje się w kościele Santa Maria della Concezione dei Cappuccini i został ufundowany przez papieża Klemensa XI. Monument autorstwa Camilla Rusconiego to wybitne dzieło rzeźbiarskie, wykonane z białego marmuru, z portretem zmarłego, symbolami władzy i przemijania oraz postaciami puttów. U podstawy sarkofagu widnieje orzeł trzymający węża Uroborosa, a całość zdobi bogata architektoniczna oprawa. Nagrobek uznawany jest za jedno z najlepszych dzieł Rusconiego i jeden z najważniejszych poloników sepulkralnych w Rzymie. Więcej informacji można znaleźć w tekście Agaty Dworzak.

Czas powstania: 1727-1728
Twórca: Camillo Rusconi
Lokalizacja: kościół Santa Maria della Concezione dei Cappuccini

Epitafium serca Marii Klementyny Sobieskiej w bazylice świętych Dwunastu Apostołów

W Kaplicy Niepokalanego Poczęcia (drugiej od prawej) znajduje się pomnik Marii Klementyny Sobieskiej, dzieło Filippo della Valle. Epitafium ma wysokość ok. 250 cm. Składa się z marmurowej tablicy oraz urny. Po bokach znajdują się dwa aniołki, pierwszy trzyma w ręku serce, drugi koronę. Powyżej widać dwie głowy anielskie wśród obłoków z wychodzącymi promieniami światła.
Maria Klementyna Sobieska (1701-1735) była córką Jakuba Sobieskiego i wnuczką Jana III Sobieskiego. Poślubiła księcia Jakuba Stuarta, pretendenta do tronu Szkocji i Anglii.
Została pochowana w podziemiach Bazyliki Świętego Piotra.

Czas powstania: po 1735
Twórca: Filippo Della Valle 
Lokalizacja: bazylika świętych Dwunastu Apostołów

Nagrobek Marii Klementyny Sobieskiej w Bazylice Świętego Piotra

W 1742 r. w jednej z naw Bazyliki Świętego Piotra ustawiono okazały marmurowy nagrobek z mozaikowym portretem Marii Klementyny Sobieskiej. Napis głosi: „MARIA CLEMENTINA M BRITAN FRANC ET HIBERN REGINA”. Pomnik został zaprojektowany przez Filippa Barigioniego, a marmurowe figury wyrzeźbił Pietro Bracci. Mozaika została wykonana przez Pietra Paola Cristofariego, który wzorował się na olejnym portrecie królowej namalowanym przez Ignaza Sterna. Ciało Marii Klementyny, pierwotnie złożone w Grotach Watykańskich, przeniesiono w 1745 r. do sarkofagu znajdującego się przy spiralnych schodach.

Czas powstania: po 1735
Twórca: Filippo Barigioni (projekt), Pietro Bracci (rzeźby), Fabbio Cristofani (portret)
Lokalizacja: Bazylika Świętego Piotra

Nagrobek Kazimierza Czetwertyńskiego na cmentarzu Campo Verano
Nagrobek Kazimierza Czetwertyńskiego został wykonany przez Pia Fediego ok. 1840 r. Znajduje się pod kolumnadą Quadriportico na cmentarzu Campo Verano w Rzymie (dokładny adres: piazzale del Verano 1, Roma). Ma on formę marmurowej płaskorzeźby. Uważany za najstarszy polonik na tym cmentarzu.

Czas powstania: ok. 1840
Twórca: Pio Fedi
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium Artura Mostowskiego w bazylice Santa Maria del Popolo
W bazylice mniejszej mieszczącej się na Piazza del Popolo znajduje się epitafium Artura Mostowskiego. Stela z płaskorzeźbą z białego marmuru autorstwa Scipione Tadoliniego powstała w 1852 r. 

Czas powstania: ok. 1852
Twórca: Scipione Tadolini
Lokalizacja: bazylika Santa Maria del Popolo

Nagrobek Onufrego Józefa Korzeniowskiego
Onufry Józef Korzeniowski był kapitanen wojsk polskich, powstańcem, kolekcjonerem i społecznikiem. Urodzony w czerwcu 1807 r., zmarł w Rzymie 20 listopada 1868 r.

Czas powstania: ok. 1870
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium Antoniego Manastyrskiego
W bazylice Santa Maria sopra Minerva w Rzymie znajduje się epitafium polskiego biskupa Antoniego Manastyrskiego. Płaskorzeźba z szarego marmuru została wykonana w 1880 r. przez Piusa Welońskiego.

Czas powstania: ok. 1880
Twórca: Pius Weloński
Lokalizacja: bazylika Santa Maria sopra Minerva

Nagrobek Aleksandra Stankiewicza i Henryka Cieszkowskiego
Henryk Cieszkowski, znany z nastrojowych widoków rzymskiej Kampanii, zmarł w 1895 r. w Rzymie. Warto odwiedzić jego grób na cmentarzu Campo Verano i wyruszyć śladami malowanych przez niego krajobrazów. Artysta spoczywa w kwaterze 12 „Pincetto Nuovo” razem z innym malarzem - Aleksandrem Stankiewiczem. Urodzony w Warszawie w 1824 r., Aleksander Stankiewicz kształcił się u Piwarskiego, Kokulara i Lampiego, a od 1844 r. studiował w Petersburgu. Otrzymał stypendium rządowe na wyjazd do Włoch. Zyskał uznanie jako twórca biedermeierowskich portretów i włoskich scen rodzajowych. W ostatnich latach życia opiekował się nim przyjaciel - Henryk Siemiradzki. Grób został odnowiony w 2014 r. Napis nagrobny wykonany na trawertynowej płycie informuje o warszawskim pochodzeniu obu artystów.

Czas powstania: ok. 1895
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Nagrobek rodziny Langmanów na cmentarzu Flaminio
Nagrobek rodziny Langmanów został wykonany przez Zygmunta Langmana w 1894 r. Znajduje się na cmentarzu Flaminio w Rzymie, w sektorze Reparto Polacco (dokładny adres: via Flaminia km 14,400, Roma). Ma on formę płyty z różowego granitu, z brązową rzeźbą Marii z Dzieciątkiem na cokole nagrobka.

Czas powstania: 1894
Twórca: Zygmunt Langman
Lokalizacja: cmentarz Flamino

Nagrobek własny Tomasza Oskara Sosnowskiego na cmentarzu Campo Verano
Nagrobek własny Tomasza Oskara Sosnowskiego powstał ok. 1846-1850 r. Znajduje się na cmentarzu Campo Verano w Rzymie, Scogliera Vecchia, na tarasie II, w pobliżu Viale Principale (dokładny adres: piazzale del Verano 1, Roma). Ma on formę płaskorzeźby z białego marmuru o wymiarach 92 x 61 cm. Płyta grobowa opatrzona krzyżem jest skromna. Do 2009 r. znajdowała się na niej również autorska płaskorzeźba przedstawiająca Anioła Nadziei, lecz została skradziona.

Czas powstania: ok. 1846-1850
Twórca: Tomasz Oskar Sosnowski
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium Juliusza Miszewskiego
W lewej ścianie nawy rzymskiej katedry świętych Sergiusza i Bakchusa znajduje się epitafium nawiązujące do formy steli, upamiętniające Juliusza Miszewskiego. Zostało ono wykonane w 1827 r. przez Konstantego Hegla. Pomnik z białego marmuru o wysokości 65 cm utrzymany jest w stylu neoklasycystycznym. 

Czas powstania: 1827
Twórca: Konstanty Hegel
Lokalizacja: katedra świętych Sergiusza i Bakchusa (Chiesa cattedrale dei Santi Sergio e Bacco degli Ucrain)

Epitafium Józefa Korwin-Szymanowskiego
Epitafium Józefa Korwin-Szymanowskiego zostało wykonane przez Tomasza Oskara Sosnowskiego ok. 1867 r. Znajduje się w kościele Santa Maria sopra Minerva w Rzymie, na filarze skrzyżowania transeptu i nawy (dokładny adres: Piazza della Minerva 42). Ma formę płaskorzeźby z szarego marmuru o wymiarach 56 x 49 cm.

Czas powstania: ok. 1867
Twórca: Tomasz Oskar Sosnowski 
Lokalizacja: kościół Santa Maria sopra Minerva

Nagrobek baronowej Enediny Giordano Sanna Apostoli autorstwa Wiktora Brodzkiego na cmentarzu Campo Verano
W monumentalnej kaplicy grobowej na cmentarzu Campo Verano w Rzymie znajduje się niezwykle efektowny nagrobek Enediny Sanny, która zmarła w 1873 r. w wieku zaledwie 23 lat. Dzieło autorstwa rzeźbiarza Teofila Lenartowicza lub - jak najczęściej się przyjmuje - Cypriana Godebskiego lub Henryka Brodzkiego przedstawia kobietę leżącą na stylizowanym łożu z dzieckiem u boku i uchodzi za jeden z najpiękniejszych przykładów sentymentalnej rzeźby sepulkralnej XIX w. Model grobowca nagrodzono na wystawie światowej w Paryżu w 1878 r., a w Rzymie przyciągał tłumy i wzbudził zachwyt krytyków - również dzięki mistrzowskiemu opracowaniu detali i naturalistycznemu oddaniu tkanin. Mimo zastrzeżeń wyrażanych przez Henryka Sienkiewicza dzieło to do dziś uchodzi za jeden z najbardziej rozpoznawalnych nagrobków Campo Verano. Więcej informacji można znaleźć we tekście Andrzej Pieńkosa.

Czas powstania: 1878
Twórca: Wiktor Brodzki
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Kaplica rodowa Kieniewiczów
Kaplica rodowa Kieniewiczów powstała ok. 1880 r., lecz nie wiadomo, kto jest jej autorem. Wiemy jedynie, że twórcą niezachowanej płaskorzeźby ołtarza był Pius Weloński. Kaplica znajduje się na cmentarzu Campo Verano, w rampie Caracciolo (dokładny adres: piazzale del Verano 1, Roma). Jest murowana, a detale architektoniczne i dekoracja rzeźbiarska wykonane zostały z marmuru.

W kaplicy na płytach wymienieni są:

• Hieronim Kieniewicz (1797-1884),
• Katarzyna Horwatt zam. Kieniewicz (1807-1891),
• Kamilla Kieniewicz zam. Mikulska (1828-1904), pochowana w Krakowie,
• Jadwiga Kieniewiczówna, zm. 1892, malarka-amatorka,
• Jadwiga Welońska (1864-1889), córka Wandy Kieniewicz i Witolda Ordy, żona Piusa Welońskiego,
• Ketty d’Orda, zm. 1913, córka Wandy Kieniewicz i Witolda Ordy.

Czas powstania: ok. 1880
Twórca: Pius Weloński (twórca ołtarza)
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Nagrobek kardynała Włodzimierza Czackiego w bazylice św. Pudencjany
Kardynał Włodzimierz Czacki, wnuk Tadeusza Czackiego, był wybitnym dyplomatą, publicystą i bliskim współpracownikiem papieży Piusa IX i Leona XIII. Jego monumentalny nagrobek w bazylice św. Pudencjany to najokazalsze dzieło rzeźbiarskie w surowym wnętrzu tej wczesnochrześcijańskiej świątyni. Został zaprojektowany przez Piusa Welońskiego, który nawiązał do form tumb średniowiecznych i renesansowych, zwłaszcza nagrobka Leonarda Bruniego. Centralnym elementem kompozycji jest leżąca figura kardynała z portretowymi rysami oraz gotycyzująca nisza i tondo z Madonną w tle. Całość uzupełniają inskrypcje i symbole heraldyczne podkreślające pochodzenie i zasługi zmarłego. Więcej informacji można znaleźć w tekście Andrzeja Pieńkosa

Czas powstania: 1888-1891
Twórca: Pius Weloński (projekt)
Lokalizacja: bazylika św. Pudencjany

Epitafium ks. Hieronima Kajsiewicza
Powstałe w 1892 r. epitafium ks. Hieronima Kajsiewicza autorstwa Henryka Stattlera znajduje się w krypcie kościoła Zmartwychwstańców w Rzymie (via di S. Sebastianello 11). Ma ono formę popiersia z marmuru o wysokości 55 cm.

Czas powstania: 1892
Twórca: Henryk Stattler
Lokalizacja: kościół Zmartwychwstańców

Epitafium założycieli Zgromadzenia Zmartwychwstańców w Rzymie
Powstałe w 1892 r. epitafium założycieli Zgromadzenia Zmartwychwstańców autorstwa Antonia Angeliniego i Piusa Welońskiego znajduje się w nawie przy wejściu do kościoła Zmartwychwstańców w Rzymie (via di S. Sebastianello 11). Składa się ono z płyty z czarnego marmuru oraz z rzeźby z brązu o wysokości 182 cm.

Czas powstania: 1892
Twórcy: Antonio Angelini i Pius Weloński
Lokalizacja: kościół Zmartwychwstańców

Grobowiec Jadwigi z Krasińskich Radziwiłłowej na cmentarzu Campo Verano
Grobowiec Jadwigi z Krasińskich Radziwiłłowej nieznanego autorstwa powstał w końcu XIX w. Znajduje się na viale Serpa, na cmentarzu Campo Verano w Rzymie (dokładny adres: piazzale del Verano 1, Roma). Ma formę kamiennej piramidy z metalowymi drzwiami.

Czas powstania: kon. XIX w.
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium Marii Przeździeckiej
Powstałe w 1892 r. epitafium Marii Przeździeckiej autorstwa Antoniego Olesińskiego znajduje się w krypcie kościoła Zmartwychwstańców w Rzymie (via di S. Sebastianello 11). Składa się z medalionu z białego marmuru o średnicy 58 cm oraz płyty z marmuru czarnego i szarego.

Czas powstania: 1892
Twórca: Antoni Olesiński
Lokalizacja: kościół Zmartwychwstańców (krypta)

Epitafium Ireny Pogórskiej
Wykonane w ok. 1902 r. epitafium Ireny Pogórskiej autorstwa Piusa Welońskiego znajduje się w krypcie kościoła Zmartwychwstańców w Rzymie (via di S. Sebastianello 11). Składa się z płyty z czerwonego marmuru o wymiarach 88 x 71 cm oraz medalionu z brązu.

Czas powstania: ok. 1902
Twórca: Pius Weloński
Lokalizacja: kościół Zmartwychwstańców (krypta)

Nagrobek Aleksandra Gierymskiegoi Antoniego Madeyskiego na cmentarzu Campo Verano
Nagrobek znajduje się na cmentarzu Campo Verano w Rzymie (Altoripiano, kwatera 15), przy ulicy Piazzale del Verano 1. Został wykonany w latach 1903-1904 przez Antoniego Madeyskiego z trawertynu (tablica nagrobka z marmuru różowego, a 44 cm popiersie Gierymskiego z brązu). W 1999 r. popiersie zostało skradzione. 

Czas powstania: ok. 1903-1904
Twórca: Antoni Madeyski
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Nagrobek Kazimierza Skirmunta w kaplicy oo. jezuitów na cmentarzu Campo Verano

Ks. Skirmunt Kazimierz (1861-1931) - jezuita, orędownik spraw polskich w Watykanie, współpracownik generała jezuitów o. Włodzimierza Ledóchowskiego. Był jednym z organizatorów kolekty papieskiej na rzecz Polaków, która odbyła się w 21 listopada 1915 r. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano w kaplicy oo. jezuitów.

Czas powstania: ok. 1932
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium Stefana Przeździeckiego
Epitafium Stefana Przeździeckiego zostało wykonane przez Antoniego Madeyskiego w 1936 r. Znajduje się ono w kościele św. Stanisława (via delle Botteghe Oscure 15). Jego obramienie wykonane zostało z marmuru, a płyta z brązu. Całe epitafium ma wymiary 81 x 53 cm.

Czas powstania: 1936
Twórca: Antoni Madeyski
Lokalizacja: kościół św. Stanisława

Epitafium ks. Kazimierza Skirmunta 
Epitafium ks. Kazimierza Skirmunta autorstwa Antoniego Madeyskiego powstało w 1937 r. Znajduje się ono w kościele św. Stanisława (via delle Botteghe Oscure 15). Ma formę płyty z czerwonego marmuru o wymiarach 64 x 44 cm, z medalionem o średnicy 18 cm oraz kartuszami herbowymi (oba elementy wykonane z brązu).

Czas powstania: 1937
Twórca: Antoni Madeyski
Lokalizacja: kościół św. Stanisława

Nagrobek Stefana Bakałowicza
Urodzony w Warszawie w 1857 r., studiował w Petersburgu, a od 1882 r. mieszkał w Rzymie. Tworzył sceny inspirowane starożytnością, pod wpływem Siemiradzkiego i „Quo vadis”, malując z dbałością o detale i żywą kolorystykę. Był ceniony jako portrecista i pejzażysta, choć krytykowany za dekoracyjność. Zmarł w 1947 r. w Rzymie, gdzie spoczywa na cmentarzu Campo Verano.

Czas powstania: ok. 1947-1950
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Nagrobek Włodzimierza Ledóchowskiego w kaplicy oo. jezuitów na cmentarzu Campo Verano 
Ks. Włodzimierz Ledóchowski (1866-1942) - przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego, orędownik spraw polskich w Watykanie. Jeden z organizatorów kolekty papieskiej na rzecz Polaków, która odbyła się 21 listopada 1915 r. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano, w kaplicy oo. jezuitów.

Czas powstania: 1942
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano

Epitafium kardynała Adama Stefana Sapiehy
Epitafium kardynała Adama Stefana Sapiehy zostało wykonane przez Bogusława Langmana w 1967 r. Znajduje się na dziedzińcu kościoła św. Stanisława (via delle Botteghe Oscure 15). Ma formę płaskorzeźby z brązu o wymiarach 191 x 112 cm.

Czas powstania: 1967
Twórca: Bogusław Langman
Lokalizacja: kościół św. Stanisława (dziedziniec)

Nagrobek Kazimiery Dąbrowskiej na cmentarzu Flaminio
Kazimiera Dąbrowska była polską artystką, tworzącą wybitne miniatury. Jej prace znajdują się m.in. w Muzeach Watykańskich.

Czas powstania: ok. 1972
Lokalizacja: cmentarz Flaminio

Nagrobek Karoliny Lanckorońskiej (1889-2002) na cmentarzu Campo Verano

Czas powstania: ok. 2002
Lokalizacja: cmentarz Campo Verano