W tekście opisany jest model pomnika trzech wieszczy, który wykonany został w Rzymie przez Wiktora Brodzkiego, profesora akademii sztuk pięknych w Petersburgu (Źródło: „Tygodnik Illustrowany”, Warszawa 1871, Seria 2, T:8, s. 257-258, za: Biblioteka Cyfrowa Uniwersytetu Łódzkiego).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

PROJEKT POMNIKA
dla Mickiewicza, Krasińskiego i Słowackiego.
Model pomnika tego wykonał w Rzymie p. Wiktor Brodzki, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, którego kilka już prac podaliśmy czytelnikom naszym w odbiciu drzeworytniczym.
Na podstawie odpowiedniej wielkości, przyozdobionej we właściwe godła, artysta pomieścił postacie trzech głównych przedstawicieli nowszej poezji naszej. Mickiewicz stoi pośrodku, pochylony nieco ku Krasińskiemu, zajmującemu lewą stronę pomnika; po prawej siedzi Słowacki zadumany, z chmurą myśli na czole. W górze nad tę grupę wznosi się geniusz poezji, z trzema wieńcami w rękach nad głowami poetów rozpostartych.
W postawie każdego z trzech wieszczów artysta starał się uwydatnić odmienne drogi myśli i natchnień, charakterystyczne znamiona ich utworów. W twarzy Mickiewicza przeważa spokój, w Krasińskiego powaga, w Słowackiego zaduma. Pomysł jest piękny, ugrupowanie dobre. Zarzucićby tylko można, że Mickiewicz nienaturalnie trochę odchyla głowę na bok, jakby czuł za sobą bytność geniusza poezji i pragnął go odsłonić.
Trudne to zresztą zadanie, taki pomnik zbiorowy. Wykonanie w plastyce musi być przeprowadzone z wielkim artystycznym poczuciem, jeżeli ma należycie wywrzeć wrażenie i nie popaść albo w powszedniość, albo w teatralność. Wątpić wszelako nie można, że siły tak utalentowanego rzeźbiarza podołają obranemu przedmiotowi i że pomnik w ostatecznym wykonaniu mieć będzie znamiona szlachetnego stylu i wzniosłej powagi, odpowiedniej zadaniu, jakie artysta sobie postawił.